استارتاپ چیست ؟

استارتاپ ها شرکت های جوانی هستند که برای توسعه یک محصول یا خدمات منحصر به فرد ، ارائه آن به بازار و غیر قابل مقاومت و غیر قابل تعویض بودن آن برای مشتریان تاسیس شده اند. خواه آنها بخواهند دنیا را تغییر دهند یا به سادگی چشم انداز تجاری خود را به واقعیت تبدیل کنند ، بنیان گذاران استارتاپ آرزو دارند که چیزی را که جامعه نیاز دارد اما هنوز ایجاد نشده  ، ارائه دهند .

برای افراد کم کار ، استارت آپ ها همچنین جذابیت دیگری دارند، بازگشت نجومی سرمایه شود.

در برخی وب‌سایت‌ها چنین ذکر شده که فرهنگستان زبان و ادب فارسی واژهٔ کارآغازیان را به عنوان معادل فارسی واژهٔ Startup برگزیده است. اما فرهنگستان چنین ادعایی را تکذیب کرده‌است.

به‌نظر می‌رسد که اگر استفاده از واژهٔ استارت آپ را مناسب نمی‌دانید، هم‌چنان یکی از بهترین گزینه‌ها برای توصیف شرکتهای استارت آپی، اصطلاح شرکت نوآفرین یا شرکت نوپا باشد. تعبیری که در ترجمهٔ عنوان برخی از کتابهای مربوط به استارت آپ نیز به‌کار رفته‌است.

شرکت استارتاپی چیست؟
استارتاپ ها شرکت های جوانی هستند که برای توسعه یک محصول یا خدمات منحصر به فرد ، ارائه آن به بازار و غیر قابل مقاومت و غیر قابل تعویض بودن آن برای مشتریان تاسیس شده اند.

شرکت های نوپا ریشه در نوآوری دارند ، به نقص محصولات موجود پرداخته و یا کالاهای کاملاً جدیدی را ایجاد می کنند و خدمات را ایجاد می کنند ، در نتیجه روشهای جا افتاده تفکر و تجارت را برای کل صنایع مختل می کنند. به همین دلیل است که بسیاری از استارت آپ ها در صنایع مربوطه خود به عنوان “اخلال گر” شناخته می شوند.

ممکن است شما بیشترین استارتاپ را در Big Tech داشته باشید – فکر کنید فیس بوک ، آمازون ، اپل ، نتفلیکس ، گوگل ، که در مجموع به عنوان سهام FAANG شناخته می شود – اما حتی شرکت هایی مانند WeWork ، Peloton و Beyond Meat استارتاپ محسوب می شوند.

راه اندازی چگونه کار می کند؟
در سطح بالا ، یک استارت آپ مانند هر شرکت دیگری کار می کند. گروهی از کارمندان برای ایجاد محصولی که مشتریان می خرند با هم همکاری می کنند. اگرچه آنچه یک استارتاپ را از سایر مشاغل متمایز می کند ، روشی است که یک استارتاپ برای انجام آن انجام می دهد.

شرکتهای عادی آنچه قبلاً انجام شده است را کپی می کنند. یک صاحب رستوران احتمالی ممکن است یک رستوران موجود را مجاز کند. یعنی آنها از یک الگوی موجود در مورد نحوه کار یک کسب و کار کار می کنند. از طرف دیگر ، یک استارت آپ با هدف ایجاد یک الگوی کاملاً جدید ساخته شده است. در صنایع غذایی ، این ممکن است به معنای ارائه کیت های غذایی باشد ، مانند Blue Apron یا Dinnerly ، برای تهیه همان چیزهای رستوران – وعده غذایی که توسط یک آشپز تهیه می شود – اما با راحتی و انتخابی که مکان های نشستن نمی توانند با هم مطابقت داشته باشند. به نوبه خود ، این مقیاسی را فراهم می کند که رستوران های فردی نمی توانند لمس کنند: ده ها میلیون مشتری بالقوه ، به جای هزاران مشتری.

این امر همچنین به عامل اصلی دیگری اشاره دارد که استارت آپ ها را از سایر شرکت ها متمایز می کند: سرعت و رشد. هدف استارتاپ ها این است که ایده ها را خیلی سریع بسازند آنها این کار را معمولاً از طریق فرایندی به نام تکرار انجام می دهند که در آن محصولات را از طریق بازخورد و داده های استفاده به طور مداوم بهبود می بخشند. اغلب اوقات ، یک شرکت نوپا با اسکلت اساسی محصولی به نام حداقل محصول مناسب (MVP) آغاز می شود که آن را آزمایش و بازنگری می کند تا زمانی که آماده فروش شود.

در حالی که آنها محصولات خود را افزایش می دهند ، شرکت های نوپا نیز به طور کلی به دنبال گسترش سریع مشتری خود هستند. این به آنها کمک می کند تا به طور فزاینده ای سهم بیشتری از بازار را به دست آورند ، که به نوبه خود به آنها امکان می دهد پول بیشتری جمع کنند و سپس به آنها امکان می دهد محصولات و مخاطبان خود را حتی بیشتر رشد دهند.

همه این رشد و نوآوری سریع ، به طور ضمنی یا صریح ، در خدمت یک هدف نهایی است: عمومی شدن. وقتی شرکتی خود را در مقابل سرمایه گذاری عمومی باز می کند ، فرصتی را برای سرمایه گذاران اولیه فراهم می کند تا بتوانند پول خود را پرداخت کنند و از مزایای خود استفاده کنند ، مفهومی در اصطلاح راه اندازی که به عنوان “خروج” شناخته می شود.

بودجه شرکت های نوپا چگونه تأمین می شود؟
شرکت های نوپا به طور کلی از طریق چندین دور بودجه سرمایه جمع می کنند:

یک دور مقدماتی وجود دارد که به عنوان bootstrapping شناخته می شود ، زمانی که بنیان گذاران ، دوستان و خانواده آنها در این تجارت سرمایه گذاری می کنند.
پس از آن بودجه بذر از طرف اصطلاح “سرمایه گذاران فرشته” ، افراد با ارزش خالص بالا که در شرکت های مرحله اولیه سرمایه گذاری می کنند ، تأمین می شود.
در مرحله بعدی ، دورهای مالی A ، B ، C و D وجود دارد که در درجه اول توسط شرکت های سرمایه گذاری خطرناک هدایت می شوند و ده ها تا صدها میلیون دلار برای شرکت ها سرمایه گذاری می کنند.
سرانجام ، یک شرکت نوپا ممکن است تصمیم بگیرد که به یک شرکت سهامی عام تبدیل شود و از طریق IPO ، خرید توسط یک شرکت خرید خاص (SPAC) یا لیست مستقیم در بورس اوراق بهادار خود را به سمت پول خارجی باز کند. هرکسی می تواند در یک شرکت دولتی سرمایه گذاری کند ، و بنیانگذاران استارت آپ و حامیان اولیه می توانند سهام خود را بفروشند تا سود بالایی از سرمایه را بدست آورند.
شایان ذکر است که مراحل اولیه تأمین اعتبار اولیه به افرادی با جیب های بزرگ محدود می شود ، افرادی که سرمایه گذاران معتبر نامیده می شوند ، زیرا کمیسیون بورس اوراق بهادار (SEC) معتقد است که درآمد بالا و ارزش خالص آنها به آنها در برابر ضررهای احتمالی محافظت می کند.

بر اساس گزارشی که محققان دانشگاه برکلی و استنفورد تألیف کرده اند ، در حالی که همه خواهان سود بیش از 200،000٪ پیتر تیل در سرمایه گذاری خود برای راه اندازی کمی به نام فیس بوک هستند ، اکثریت قریب به اتفاق – حدود 90٪ – از استارت آپ ها شکست می خورند. این بدان معنی است که سرمایه گذاران در مراحل اولیه احتمال بسیار واقعی دیدن 0٪ بازده سرمایه گذاری خود را دارند.

چگونه استارتاپ ها موفق می شوند؟
در حالی که بسیاری از استارت آپ ها در نهایت شکست خواهند خورد ، اما همه این کار را نمی کنند. برای موفقیت یک استارتاپ ، بسیاری از ستارگان باید همسو شوند و به س questionsالات مهم پاسخ داده شود.

آیا تیم با وسواس زیادی به ایده خود علاقه مند است؟ همه اینها در اعدام است. اگر تیم آماده انجام همه کارها برای حمایت از آن نباشد ، حتی یک مفهوم برجسته نیز نمی تواند مخاطبان خود را جذب کند.
آیا بنیان گذاران تخصص دامنه دارند؟ بنیانگذاران باید همه چیز را در مورد فضایی که در آن فعالیت می کنند بدانند.
هستند.

آنها حاضرند وقت بگذارند؟ کارمندان اولیه استارت آپ اغلب برنامه های کاری شدیدی دارند. یک نظرسنجی در سال 2018 توسط MetLife و اتاق بازرگانی ایالات متحده نشان داد که صاحبان استارت آپ 14 روز به علاوه ساعت کار می کنند. اگر تیمی مایل نباشد بیشتر ساعات بیداری خود را به یک ایده اختصاص دهد ، ممکن است برای پیشرفت تلاش کند.
چرا این ایده و چرا اکنون؟ آیا این ایده جدیدی است و اگر چنین است ، چرا مردم قبلاً آن را امتحان نکرده اند؟ در غیر اینصورت ، چه چیزی تیم راه اندازی را قادر می سازد تا کد را شکست دهد؟
بازار چقدر بزرگ است؟ اندازه بازار استارت آپ میزان فرصت آن را مشخص می کند. ممکن است شرکت هایی که در مورد فناوری های پیشرفته وسواس دارند از رقبای خود پیشی بگیرند ، اما برای چه هدفی؟ بازارهای بسیار کوچک ممکن است منجر به منابع مالی شود که برای بقا کافی نیستند.
اگر یک شرکت نوپا قادر به پاسخگویی به همه این س questionsالات باشد ، ممکن است در ادامه حیات خود به 10٪ از شرکتهای مرحله اولیه تبدیل شود.

چگونه می توان در استارت آپ ها سرمایه گذاری کرد
متأسفانه ، توده های عمومی به طور گسترده ای سرمایه گذاری نمی کنند.

برای دستیابی به مطلوب ترین استارت آپ های مرحله اولیه یا صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر که بهترین بازده را در سطح Thiel دارند ، باید یک سرمایه گذار معتبر باشید. به زبان ساده ، این بدان معنی است که شما حداقل 200000 دلار درآمد سالانه یا دارایی خالص ، بدون احتساب محل اقامت اولیه خود ، حداقل 1 میلیون دلار دارید. اگر به عنوان مشاور سرمایه گذاری ثبت شده کار کنید ، ممکن است بتوانید بدون توجه به درآمد و ارزش خالص ، وضعیت سرمایه گذار معتبر را ادعا کنید.

اگر به هیچ یک از این صورتحساب ها نرسیدید ، گزینه های زیادی ندارید. سایت های تأمین مالی Crowdfunder مانند WeFunder یا Seedinvest به هرکسی اجازه می دهند مبلغ کمی را در ازای دریافت بخشی از یک شرکت تازه تأسیس کند. Seedinvest دارای فرصت های پیش آزمون شده و حداقل 500 تا 50 دلار سرمایه گذاری کمتر از چک معمولی است که از سرمایه گذاران معتبر انتظار می رود وارد بازی سرمایه گذاری اولیه شوند.